banner

By niejadek zjadł obiadek

Autor: Anna Baczyńska

Problemy z jedzeniem u małych dzieci to coraz częściej spotykany problem, który spędza sen z powiek zatroskanym rodzicom. Posiłek zamienia się walkę o każdy kęs, a wszystko wokół zaczyna się skupiać na jedzeniu. Dziecko płacze, krzyczy, rzuca jedzeniem, pluje. W końcu zmęczony rodzic ustępuje i daje dziecku ulubione, często niezdrowe przekąski. Błędne koło się zamyka.

Jak sobie radzić z przysłowiowym Tadkiem Niejadkiem?

Poniżej przedstawiamy pomocne zasady.

1. Wprowadź regularne posiłki 3 główne (śniadanie, obiad, kolacja) i 2 mniejsze (drugie śniadanie i podwieczorek) z optymalnie 3-godzinnymi odstępami.

2. Nie podawaj przekąsek i słodkich napojów między posiłkami. Często dzieje się tak, że dziecko najada się np. batonikiem, chrupkami, ciasteczkiem, słodkim napojem, lizakiem i nie ma już ochoty na obiad lub kolację. Słodkie przekąski i napoje sycą bardziej niż inne pokarmy. Między posiłkami podawaj dziecku tylko wodę źródlaną.

3. Posiłek może trwać maksymalnie 30 minut. Jeśli widzisz, że dziecko nie chce jeść, to zakończ zanim zacznie się złościć i rzucać jedzeniem. Zabierz posiłek ze stołu. Jeśli dziecko go nie ruszyło uświadom je, że następny posiłek będzie dopiero za trzy godziny i jeśli nie chce jeść, to jest jego wybór, ale nie dostanie w zamian żadnej ulubionej przekąski.

4. Ty decydujesz, co, kiedy i gdzie dziecko zje, ale to dziecko decyduje ile zje, nawet, jeśli będzie to niewielka ilość.

5. Dbaj o to, aby posiłki były kolorowe, estetycznie podane. Przygotuj uśmiechnięte kanapki, postaci bajkowe z warzyw, obudź w sobie kreatywność.

6. Jedzcie wspólnie, najlepiej w stałym miejscu – przy stole (dziecko nie powinno chodzić z jedzeniem lub piciem po mieszkaniu).

7. Dbaj o dobrą atmosferę podczas posiłku, nigdy nie karm dziecka na siłę i nie zmuszaj do jedzenia, nie biegaj za nim z łyżeczką po całym mieszkaniu, to przynosi odwrotny skutek.

8. Oddziel wyraźnie jedzenie od zabawy. Podczas posiłku dziecko nie powinno zajmować się niczym innym, szczególnie oglądaniem telewizji czy zabawkami.

9. Najpierw podaj posiłki stałe, potem płyny. Zadbaj o właściwą temperaturę posiłku.

10. Porcję jedzenia dostosuj do możliwości dziecka. Być może wydaje się, że dziecko zjadło bardzo mało, ale taka porcja jest odpowiednia dla jego wieku. Jeśli dziecko rozwija się prawidłowo, nie traci na wadze i nie odbiega w siatkach centylowych od swoich rówieśników, to nie masz powodów do obaw.

11. Sprzątaj dopiero po zakończonym posiłku. Jeśli zjesz wcześniej niż dziecko, pozostań z nim przy stole. Inaczej dziecko będzie się domagało uwagi i zacznie bawić się jedzeniem.

12. Zaufaj kompetencji dziecka, zachęcaj, aby wykorzystywało swoje umiejętności przy jedzeniu. Pozwól mu używać plastikowych sztućców, chwal je, że dobrze sobie radzi.

13. Podawaj dziecku w jednym posiłku produkty, które lubi, ale także takie, które wymagają od niego wysiłku podczas jedzenia (produkty trudne najlepiej podać na początku lub po zaspokojeniu największego głodu).

14. Nie używaj jedzenia, jako nagrody ani kary. To bardzo ważne, ponieważ nagradzanie lub karanie dziecka za pomocą jedzenia w dzieciństwie, ma duże przełożenie na powstawanie zaburzeń odżywiania w przyszłości.

15. Pamiętaj, żeby nie rezygnować po jednej nieudanej próbie włączenia do diety dziecka nowego produktu, czasem potrzeba aż 15 prób, aby dziecko polubiło dany produkt.

16. Warto prowadzić dzienniczek żywieniowy dziecka, często bowiem okazuje się, że dziecko kilka razy dziennie je cukierki, batoniki, gumy, chrupki kukurydziane. Nic więc dziwnego, że nie ma ochoty na obiad czy kolację.

17. Staraj się każdy posiłek jeść razem z dzieckiem przy stole, rodzinna atmosfera i podobne pokarmy na talerzu sprzyjają temu, aby dziecko jadło z apetytem i naśladowało innych członków rodziny.

18. Jeśli dziecko odmawia zjedzenia posiłku – pozwól mu na to, ma prawo nie zjeść, ale uprzedź, że kolejny posiłek będzie za kilka godzin i pomiędzy nimi nie dostanie zamiennego posiłku czy przekąski/słodkiego napoju.

19. W pewnym okresie życia dziecko skupia się na samodzielności i podejmowaniu decyzji, ono chce decydować w wielu sytuacjach samo. Często w tym okresie zaczyna być niejadkiem, bo nad jedzeniem może mieć kontrolę, w dodatku dziecku podoba się, że cała uwaga skupia się na nim. W takim wypadku warto np. zapytać, na którym talerzyku dziś chce otrzymać posiłek, a momentalnie poczuje się ważne i poczuje, że liczymy się z jego zdaniem, chętniej więc zje.

20. Dziecko musi także nauczyć się rozpoznawać w swoim organizmie odczucie głodu. Wytłumacz dziecku, że to, że jest rozdrażnione, poirytowane może być spowodowane przez to, że nie zjadł śniadania czy innych posiłków (dziecko nie kojarzy tych objawów z głodem). Dla dziecka nie są to przyjemne odczucia, dlatego kiedy nauczy się nazywania własnych potrzeb, będzie chętniej jadło.

21. Warto także zaczerpnąć porady psychologa, być może problem z jedzeniem ma podłoże w psychice dziecka.

22. Ostatnia i budząca lęk w rodzicach rada - warto dziecko przegłodzić. Może to trwać nawet kilka dni, ale taka terapia jest niezwykle skuteczna i dziecko w pewnym momencie zacznie samoistnie jeść i domagać się o to jedzenie. Jest to bezpieczna forma pomocy, jednak bardzo trudna dla rodziców.

Anna Baczyńska
Dietetyk

Przeczytaj także: Metoda BLW część 1 – „Wprowadzenie”

Zobacz także:

Kategorie

Pierwszy w Polsce kurs programowania dla dzieci, gdzie uczymy tworząc prawdziwe programy, a nie gry.
Sklep przepisy-dla-dzieci.pl
Pomysłowe prezenty dla dzieci. Sklep w Warszawie.