banner

Neofobia żywieniowa – strach przed jedzeniem

Autor: Anna Baczyńska

Być może jesteś rodzicem i nigdy o czymś takim nie słyszałeś/aś, niestety na neofobię cierpi co 10 dziecko i jest to bardzo duży problem. Samo określenie „neofobia” oznacza lęk przed nieznanym, obcym. Dziecko cierpiące na neofobię odczuwa wręcz paniczny lęk przed tym, czego nie zna, czego jeszcze nie doświadczyło.

Zjawisko neofobii żywieniowej polega na tym, że dziecko boi się nowych pokarmów w całej ich okazałości, zatem odczuwa lęk nie tylko na widok lub zapach danego pokarmu, ale także boi się jego koloru, konsystencji. To zaburzenie jest stosunkowo łatwe do zdiagnozowania, ale niezwykle trudne do leczenia, wymagające czasu i cierpliwości.

Neofobia żywieniowa przejawia się często w lekkiej postaci np. przez niechęć do jedzenia, zwłaszcza nowych produktów, ale przybiera także bardziej ciężkie postaci, gdzie dziecko na sam widok danego pokarmu zaczyna panicznie się bać. Dziecko z tym zaburzeniem je bardzo mało produktów, jego dieta opiera się cały czas na tych samych, wybiórczych pokarmach i posiłkach, co może prowadzić do niedoborów składników odżywczych. Neofobię żywieniową należy leczyć, ale najpierw należy odróżnić ją od zwykłego grymaszenia, czy ogólnej niechęci do jedzenia, przez co przechodzi niemal każde dziecko w pewnych okresach swojego rozwoju. Ze zjawiskiem neofobii spotykamy się najczęściej u dzieci w przedziale od 2 do 5 lat, choć neofobia może pojawiać się także we wcześniejszych lub późniejszych okresach życia dziecka.

Jakie są objawy neofobii żywieniowej?

Z początku neofobia objawia się bardzo spokojnie – dziecko odmawia jedzenia, grymasi, jest niespokojne, nie chce gryźć, pluje jedzeniem. Objawy te można przypisać przysłowiowemu niejadkowi. Z biegiem czasu do tych objawów dochodzi jednak odmawianie przyjęcia pokarmów, które wcześniej dziecko akceptowało i chętnie jadło, to właśnie powinien być sygnał ostrzegawczy dla rodziców. Dziecko zaczyna bać się przebywania w obecności jedzenia, również z osobami, które jedzą, boi się patrzeć na jedzenie, reaguje panicznie na zapach jedzenia. Dziecko nawet nie może słuchać tego jak je, swojego gryzienia, mlaskania, przełykania pokarmów, przeraża je sam odgłos.

Przyczyny

Przyczyny tego zaburzenia nie są do końca poznane i w każdym przypadku mogą być inne. Za przyczynę uznaje się zaburzenia genetyczne, nieprawidłowości w życiu płodowym na poziomie układu nerwowego, traumy, zaburzenia, biologiczne, neurologiczne, jednak szczególnie zaburzenia interakcji sensorycznej.

Jak sobie z tym radzić?

Jedno jest pewne – nie można czekać na to, aż problem minie samoistnie, ponieważ bez pomocy specjalisty problem będzie się tylko pogłębiał. Neofobia wymaga diagnozy specjalistów w tej dziedzinie, dogłębnej analizy i terapii z obecnością rodziców. Co najważniejsze solidna i długotrwała terapia jest skuteczna.

W czasie terapii rodzice muszą zrozumieć, że to nie jest ich wina, nie powinni słuchać osób z zewnątrz, które podpowiadają, że na pewno rodzice robią coś nie tak, skoro dziecko nie chce jeść. W czasie terapii dziecko stopniowo przyzwyczaja się do pokarmów, zaczyna bawić się jedzeniem, dotyka go, brudzi się nim np. brudzi swoje rączki buraczkami, rysuje nimi po kartce. W Polsce dzieci neofobiczne mogą znaleźć pomoc w Instytucie Matki i Dziecka w Warszawie, gdzie przeprowadza się terapię zwaną „kontrolowaną głodówką”, a także w Ośrodku Wspierania Rozwoju Neuro-Mind we Włocławku, gdzie leczenie neofobii rozpoczyna się terapią, prowadzoną np. w formie tygodniowego, intensywnego turnusu.

Anna Baczyńska
Dietetyk

Przeczytaj także: Nauka zdrowych nawyków żywieniowych


Zobacz także:

Kategorie

Pierwszy w Polsce kurs programowania dla dzieci, gdzie uczymy tworząc prawdziwe programy, a nie gry.
Sklep przepisy-dla-dzieci.pl
Pomysłowe prezenty dla dzieci. Sklep w Warszawie.